بخش آخر از تفسیر کتاب عزرا و درسهای آن برای امروز. «آنگاه عزرا از برابر خانه خدا برخاسته، به حجره یهوحانان پسر الیاشیب رفت و در مدتی که آنجا بود نه نان خورد و نه آب نوشید زیرا به سبب خیانت تبعیدیان هنوز عزادار بود»

یعقوب آناتومی گناه را تشریح کرده و چگونگی باروری و به ثمر نشستن آن را توصیف می کند. خدای زنده و قدوس کسی را به گناه وسوسه نمی کند بلکه ریشه گناه در دل ماست که آبستن به مرگ می شود.

اما خدا مرا پیشاپیش شما فرستاد تا برای شما باقیماندگانی بر زمین نگاه دارد و به رهایی عظیم جانتان را زنده نگاه دارد.

ای برادران من وقتی در آزمایش های گوناگون می افتید، آن را کمال خوشی بشمارید چونکه می دانید که امتحان ایمان شما صبر را تولید می کند.

«در نخستین سال کورش پادشاه، شاهنشاه پارس، برای انکه کلام خداوند که به زبان ارمیاء گفته شده بود به انجام رسد، خداوند روح کورش شاه پارس را برانگیخت و او بیانیه ای در سرتاسر قلمرو خود صادر کرد » بخش اول تفسیر کتاب عزرا.

راهبردهای عملی برای کسانی که با کلام خداوند زنده آشنا شده و آرزومند هستند که مسیحی شوند اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده و تغییری در آنها روی نداده است. چه موانعی وجود دارد که باید آنها را از سر راه کنار بزنیم تا خداوند دعای ما را شنیده و رستگارمان سازد؟

دعای پولس رسول برای ایمانداران افسس « تا مسیح بواسطه ایمان در دلهای شما ساکن شود، در محبت ریشه کرده و بنیاد نهاده تا توان آن را بیابید که با تمام مقدسین درک کنید که پهنا، درازا، ژرفا و بلندای آن چیست»

خداوند ما گفت که دروازه های جهنم بر کلیسا استیلا نخواهد یافت، اما در جهان غرب چنین به نظر نمی رسد و ما دوره افول روحانی زندگی می کنیم. در این موعظه به جنبه هایی از پیروزی کلیسا در زمان افول آن توجه می کنیم.

بعد از تحول روحانی خداوند به ما یک ذات تازه می دهد که همواره در حال نبرد با ذات قدیم و کهنه ماست چنانکه پولس رسول می گوید:« وای بر من که چه انسان بدبختی هستم! کیست که مرا از ابن بدن مرگ رهایی بخشد؟»

جیحزی خادم الیشع پیامبر بود و در ظاهر یک ایماندار واقعی به نظر می رسید اما با دریافت پاداش از نعمان آرامی نشان داد که دلش جایی دیگر است؛ وی رویای تاکستان و خادمان را در سر می پرورانید و نه خدمت خدای زنده و حقیقی را.

قوم یهود با گرایش به پرستش بعل و نادیده گرفتن هشدار خداوند، قحطی را در سرزمین موعود تجربه می کنند اما خداوند زنده به شکل معجزه آسایی از خادم وفادار خود مراقبت کرده و نیازش را فراهم می سازد؛ فیض خداوند او را کفایت می کند.