شفای مردی که دست راستش خشک و بی فایده شده بود، تصویری است از اینکه چگونه خداوند جانهای ما را – که مثل همان دست خشک، مرده شده – شفا داده و به آن حیاتی تازه می دهد تا با او مشارکت و دوستی پیدا کنیم.