پولس در این ایات درباره نشانه ها و عطایای مربوط به مکاشفه کلام صحبت می کند که در زمان پایگیری عهد جدید وجود داشت؛ آنها هرگز برای منفعت شخصی کسی نبودند بلکه برای کل جماعت ربانی. در این موعظه عطایای روحانی بررسی شده اند و همچنین موضوع وابستگی و مراقبت ایماندران مسیحی از یکدیگر.