DRIEDUIZEND jaar geleden wees een vooraanstaande koninga de manier aan waarop we God kunnen leren kennen en zei: ‘Wees ontzet!’ Maar wat is ontzag? Ik herinner me een tiener die de Niagara Watervallen ging bekijken. Hij was overweldigd door de kracht van de machtige val van het water. Als aan de grond genageld voelde hij het gevaar en de grootsheid van de waterval. Hij ging naar een lagere rotsrichel om het vallende water van de achterkant te zien, en dagenlang kon hij niet stoppen erover te praten. Dat is ontzag.

Jonge mensen die voor het eerst een begrafenis meemaken zullen vaak heel diep de serieusheid en het definitieve van de dood voelen, en de eeuwige implicaties ervan waarnemen. Dat is ontzag.

Toen ik als jongere kampeerde op de Isle of Wight, dwaalde ik op een late avond met een groep vrienden af naar de Culver Cliff, gewikkeld in een luidruchtig gesprek. Plotseling schoot er een geweldige lichtflits over het water van het Kanaal, en barstte er ongeveer anderhalve kilometer bij ons vandaan een grote onweersbui los, die ervoor zorgde dat zelfs de rots schudde.

Koning David in Psalm 4 vers 4. Letterlijk vanuit het Engels vertaald: ‘heb ontzag’. In plaats van ‘wees ontzet’ zal deze vertaling zal vanaf nu gebruikt worden in dit foldertje, omdat hierdoor de betekenis duidelijker naar voren komt.

Terwijl we normaal gesproken onstuimig waren, zaten we nu een uur ingetogen in absolute stilte te kijken. Dat is ontzag.

Het zoeken van God moet beginnen bij een ontzag hebben voor onszelf. We moeten onszelf afvragen: Wie ben ik? Het is een feit dat we van grote betekenis zijn omdat we een eeuwige ziel bezitten, en daarmee hebben we het potentieel voor verbondenheid met God. We zijn ver boven de dieren verheven. Het onderschatten van onszelf is de grootst mogelijke misrekening.

In tegenstelling tot dieren hebben we een rede en een moreel geweten. We zijn in staat lief te hebben op een veel ontwikkelder manier dan dieren, en we zijn in staat tot geweldige creativiteit.

We beheersen een taal, en weten intuïtief van het bestaan van de eeuwigheid. We zijn zeer bevoorrechte wezens, en dragen de verantwoordelijkheid die met deze status gepaard gaat.

Kort gezegd, we zijn mijlenver boven het dierenrijk verheven. Het is noodzakelijk dat we dit inzien en alle oppervlakkige en onwaardige ideeën over wat het is om mens te zijn uit ons hoofd zetten. In het belang van onze ziel moeten we stilstaan, nadenken, en ontzag hebben voor onszelf.

Ik heb pas gelezen over een man – een grootindustrieel – wiens ervaring in zijn jeugd illustreert wat ontzag is. Zijn ouders stierven in een bombardement in de Tweede Wereldoorlog, toen hij amper twee was. Zijn vader was vrij welgesteld, en hij had een beheerd fonds opgezet voor het onderwijs van de jongen. Als een kostleerling op school was hij een zorgeloze, opgewekte jongen die niets erg serieus nam. Totdat hij zestien was en opgeroepen werd om de notarissen te spreken die zijn fonds beheerden.

Een jurist ging met hem zitten en vertelde hem dat hij op zijn achtiende een groot fortuin zou erven. Hij was diep geschokt omdat hij niet wist dat zijn vader zo rijk en succesvol geweest was. Hij nam de trein terug naar school en arriveerde later die avond op zijn slaapzaal. Toen zijn vrienden hem zagen, dachten ze dat hij bij een ongeluk  betrokken was geweest, want hij was lijkbleek.

Enkele dagen lang sprak hij weinig, want een vraag circelde voortdurend rond in zijn hoofd: ‘Wie ben ik?’ Een vreemd gewicht van verantwoordelijkheid kwam over hem toen hij in verbazing zijn rijkdom ontdekte. Konden we dit soort ontzag maar verkrijgen, wanneer we realiseren dat we door God gemaakt zijn met een eeuwige ziel en een potentieel om Hem te kennen!

De volgende onmisbare stap in het zoeken naar God is het ontzag hebben voor Hem, en te beseffen Wie Hij is. Als we naar de koningin zouden gaan, zouden we haar niet in een hut zoeken, maar in haar paleis, en God moeten we zoeken in Zijn openbaring  – de Bijbel. Daarin wordt ons geleerd dat Hij oneindig, eeuwig, almachtig en alwetend is.

Wij maken ons zorgen over global warming [de opwarming van de aarde], vooral wanneer we horen dat de belangrijkste Britse ecoloog, Professor James Lovelock, volhoudt dat Londen en Liverpool binnen 100, of misschien 50 jaar, onder het zeewater bedolven zullen zijn. Wat is hiervan waar? Mensen kunnen raden en speculeren, maar God alleen weet precies wat zich zal ontwikkelen, omdat Hij soeverein is en alles weet wat er gebeurd is en alles dat zal gebeuren.

Als we Zijn kracht en onoverwinnelijkheid maar konden voelen, dan zouden we meer respect voor Hem hebben. Maar we moeten ons ook realiseren dat Hij heilig en volmaakt is, het kwade haat en standvastig is in Zijn rechtvaardigheid en het straffen van zonde. Hij is echter ook liefdevol en barmhartig. Hij staat klaar om alle mensen te vergeven die hun onverschilligheid tegenover Hem opgeven en vertrouwen op de Zaligmaker Die Hij gezonden heeft.

God is één, en tegelijkertijd op mysterieuze wijze, drie personen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De tweede persoon van de Drieëenheid, Christus de Zoon, is in de wereld gekomen om verloren zielen te verlossen. Het is bekend dat Christus een menselijk lichaam en persoonlijkheid aannam om God én mens te worden, zodat hij een Zaligmaker voor de verloren mensheid kon zijn. Hij leidde een volmaakt leven, en liet het toen toe dat Hij gearresteerd werd en ter dood gebracht werd aan een kruis, waar Hij de ondoorgrondelijke prijs voor onze zaligheid betaalde.

God de Vader legde op Hem al de schuld van allen die op Hem zouden vertrouwen, en strafte Hem in hun plaats. Hij leed een onbeschrijfelijke, eeuwige straf, die op één of andere manier samengeperst werd in een paar uur, en maakte zo een verzoenend offer voor verloren en zondige mensen. Zouden we geen ontzag moeten hebben voor zo’n Zaligmaker! We moeten Gods plan voor de zaligheid zo duidelijk zien dat we verwonderd worden over Zijn barmhartigheid en overweldigd worden door ontzag.

Maar om Gods vergeving te verkrijgen, moeten we ook ‘ontzag hebben’ op een andere manier. We moeten onze zondige en verloren toestand zien zoals God het ziet, en er ingetogen en zelfs bang over zijn. We moeten ons realiseren dat we veroordeelde mannen en vrouwen zijn, omdat God alles weet van onze zonden en van de toestand van ons hart. We hebben tegen Hem overtreden, Zijn wetten gebroken en voor onszelf geleefd, Hem veracht en aan de kant gezet.

Daarom zijn we veroordeeld door Hem, zodat we niet door Hem geholpen kunnen worden in dit leven, en we het eeuwige geluk in het volgende leven verloren hebben. Als deze dingen ons maar ontzag konden inboezemen, zodat we onze uiterste behoefte aan vergeving zouden voelen, dan zouden we Hem oprecht om zegen vragen.

‘Heb ontzag,’ zei David, en hij voegde daar aan toe: ‘en wees stil!’ Ga niet op de vlucht voor God, wees niet beledigd omdat je een veroordeelde zondaar genoemd bent, maar wees verwonderd dat Christus aan het kruis stierf om de straf te dragen voor jouw opstand, leugens, trots, hebzucht, ongeloof, egoïsme en al je andere zonden.

Vergeving en een nieuw leven worden rijkelijk aangeboden aan allen die zich tot Christus keren in berouw over hun zonde en vertrouwen in wat Hij gedaan heeft om hun zonde te verzoenen.

We moeten dus ontzag hebben voor onszelf, en hoe we gemaakt zijn. Maar we moeten het meest van alles ontzag hebben voor God, en nadenken over Wie Hij is, en wat Christus gedaan heeft voor ons. En we moeten ontzag hebben in de zin van ingetogen en bang zijn wanneer we ons onze zonde en de gevolgen daarvan realiseren. Niemand is ooit tot bekering gekomen zonder dit soort ‘ontzag’, die hen naar de Heere deed keren. Dan, wanneer God onze gebeden verhoord, voelen we een nieuw soort ontzag. Een ontzag van verbazing en verwondering, omdat we een nieuw leven vinden, een nieuwe houding, nieuwe blijdschap en een nieuwe ervaring van verbondenheid met God.

Als we Hem kennen en Zijn antwoord op ons gebed ervaren, worden we overweldigd door ontzag voor de realiteit van de bekering.